Opdracht onderzoek betoog

Betoog: Gino Henkel, VC2E2

©Me; Radicaal, doe ff normaal

Inleiding
Het project dat ik heb gekozen zal in week 51 van 2008 worden uitgevoerd in het Temporary Arts Centrum te Eindhoven. Het project richt zich naast jongeren ook om de volwassen bezoekers van het “festival”. Het project zal een aantal aspecten van radicalisering aan het licht brengen en de bezoekers meenemen in beeld en geluid. Het word een ervaring waar goed over is nagedacht. De stelling die ik introduceer:

“Ontwijk radicalisering niet, maar schenk het aandacht.”

Ik ben voor de stelling, want ik heb veel mogen leren over het onderwerp door het project. Vooraf heb ik mezelf er niet veel me bezig gehouden en dat is denk ik ook wat vele mensen zullen denken. Door dit project wordt er multimediaal en interactief met het onderwerp gewerkt. Zowel voor de deelnemers van het project, als voor de bezoekers. De stelling is als een rode lijn die door het project loopt. Het gaat om gedrag, handelingen en woorden, vormen van aandacht. Het project heet ook niet voor niets ©me, vertaald als Zie mij. Radicalisering vraagt om aandacht. Vandaar de stelling, het is belangrijk goed met dit onderwerp om te gaan. Het bespreekbaar maken is hopelijk wat we er bereikt zal worden.


Iets wat we niet kennen, kunnen we niet aanpakken
Voordat we ons oordeel kunnen vormen over iets dat we nog niet kennen, moeten we er informatie over kunnen vinden. Hierbij speelt voornamelijk de media als kranten, internet en televisie een grote rol. Jong en oud kunnen via nieuwsberichten horen wat voor erge dingen er gaande zijn met verschillende groeperingen. De aandacht en informatie is alleen wel moeilijk of zelfs al voorgekauwd. Hoe kunnen we dan er een beter beeld van krijgen? Is het waar wat de media schrijven over die subgroepen. Gedragen zij zich allen zo op die manier? Wat denken zij wel niet?

Allerlei vragen worden er gesteld die niet eenvoudig te beantwoorden zijn.
Ook in de politiek wordt er veel gediscussieerd over en weer. Uiteindelijk is de conclusie dat radicalisering een uiterst complex probleem is, al dus minister Hirsch-Ballin.

Het is dan ook goed om er meer over te willen leren, bespreken, met elkaar. Om jong en oud, autochtoon en allochtoon bij elkaar te krijgen heeft Humanitas gekozen voor een creatief concept. Hierbij zijn er verschillende vormen waarin het onderwerp aan bod komt en ook verschillend kan worden weergegeven. Via Theater, Rap, Dans, vecht sport, kleding en decor om maar wat te noemen. Ook voor de deelnemers is het werken in deze verschillende workshops een manier om met het onderwerp aan de slag te gaan en erin te verdiepen.


Door ervaring weet men beter dingen in perspectief te plaatsen
Wie nog nooit te maken heeft gehad met een situatie waarin er sprake is van een groepsproces kan niet meepraten over groepsprocessen. Hetzelfde is als iemand die geen ervaring heeft in een bepaalde handeling, dat hij weet hoe het moet.

Vooral in het begin van het project werd de vraag bij iedereen in de groep gesteld. Radicaal, doe ff normaal. Wat is dat? Hoe wordt dat bedoelt? Is dat goed of juist slecht? Waarin moet je dat dan zien? Waarom eigenlijk?
Gaande weg werd er meer inzicht verworven in het onderwerp door gesprekken, maar vooral ook in de vorm waarmee de groepen gingen werken. De Rappers gingen tekstueel aan de slag, de decoratie groep ging kijken wat er nu eigenlijk allemaal radicaal is of oproept. De dansers gingen met beweging en expressie aan de slag. De theatergroep wilde scènes maken die het publiek betrekken, laten stil worden, laten schrikken. Alle groepen dus op hun eigen manier.

Om het publiek tijdens het festival te betrekken heeft het team van leidinggevende mensen veel moeten nadenken. De creatieve artdirector en eindverantwoordelijke leiding heeft keuzes moeten maken waardoor dit mogelijk. De bezoeker een ervaring te laten ondergaan, ze deel laten nemen, een gevoel geven, een sfeer laten proeven. Maar vooral ook dat de bezoekers iets met die ervaring kunnen. Gesprekken aan zullen gaan in hun eigen omgeving en netwerk. Movisie is een adviesorgaan dat het project ook bekend maakt voor gemeentes. De PR afdeling zal ook veel scholen en wijkcentrums en buurthuizen voorzien van materiaal voor de productie. Humanitas zal ook haar uitgebreide netwerk inschakelen om zoveel mogelijk mensen te bereiken. En natuurlijk niet te vergeten de media.

Grenzen opzoeken en grenzen verleggen
Vooral bij een onderwerp als radicalisering is het goed om je eigen grenzen op te zoeken. Waar ben ik het mee eens, en met wat totaal niet. Hoe kijk ik tegen groepsvorming aan? Gebeurd het in mijn eigen omgeving, binnen mijn wijk of stad? Hoe sta ik erin als ik te maken krijg met radicalisering.

Bij het project zal er waarschijnlijk veel stof opwaaien. Hopelijk krijgen we dan een beter beeld waar de grenzen liggen. Deze hebben we zelf natuurlijk ook opgezocht bij het voorbereiden van teksten, scènes en dansstukken. Maar zowel verbaal als non-verbaal in de aankleding willen we kijken waar we onze grenzen kunnen verleggen. Door erover te praten, door mensen dingen voor te houden. Waar moeten we op gaan letten om de radicalisering te herkennen, zoals in het AD artikel.

Denken mensen juist bekrompen of extreem. Alles kan eruit komen na het bezoeken van de voorstelling. Misschien krijgen we mensen zover om toch anders te denken en anders te kijken naar bepaalde groepen. We willen ook graag het groepsproces en de achterliggende gedachte van het radicaliseren zien.

We willen juist niet dat er misvattingen ontstaan of dat er beledigingen eruit voort komen. We letten goed op of we niemand op de tenen gaan trappen. Een grens verleggen is een mooi doel, maar een grens overschrijden willen we natuurlijk niet. Onze jonge doelgroep is nog wel vatbaar voor de boodschap, voornamelijk voorlichting en waarschuwing willen we eraan koppelen.


Geen boodschap aan
Alle bedoelingen zullen met het project vast met een goede intentie bedacht zijn om een breder publiek aan het denken te krijgen. Maar het zijn waarschijnlijk de doelgroepen waarover het project gaat die er geen boodschap aan zullen nemen. Ze kunnen misschien wel komen en kijken of er wat te beleven valt of er misschien rellen te schoppen valt.

Misschien dat niet de harde kern van de radicale groepen de boodschap zal aanvaarden en ook interpreteren zoals wij hem bedoelen. Maar mogelijk wel de aanhangers van de groepen die zo in het web van de groep zijn verwikkeld dat ze maar mee doen om erbij te horen. Het begint zoals zoveel dingen onschuldig, maar het groepsproces is lang. Het gaat verder, misschien verder dan jezelf ooit voor zou kunnen stellen. De macht en invloed is, in tegenstelling wat vele mensen denken, sterker dan sommige personen voor lief hebben.

Het is voor die mensen juist interessant om te zien hoe het proces wordt weergegeven in de verschillende vormen. Hoe ingewikkeld het is voor deze personen, maar ook hoe ze er mee om kunnen gaan of zelfs los komen uit de groep.

Mensen die er voor open staan zullen de boodschap wel binnen laten, zelfs overdenken. Het begin is dan misschien gemaakt in een leven of omgeving. het balletje aan het rollen krijgen is het doel voor het bredere publiek. De deelnemers van het project hebben ook belangrijke lessen kunnen opdoen. De ervaring leert ons, de creatieve uitwisselingen van verschillende workshops bij een moeilijk onderwerp, complex inderdaad, maar niet onmogelijk.

Come & See Me
Samenvattend kijkend naar de beoogde doelen en de verwachtingen de we hebben bij dit project. Voor zowel de bezoekers als de deelnemers, voor de gemeente Eindhoven en de regio, voor Humanitas en voor de provincie Noord-Brabant.

We besteden aandacht aan het proces, de groepen, de uitvoering en aankleding. De media kan eraan bijdragen dat we juist aandacht besteden op een goede manier aan radicalisering. Degene die open staan en zich niet wegdraaien voor dit onderwerp dat zich afspeelt in onze samenleving. Hopelijk dat de ervaring die mensen zullen meemaken tijdens hun bezoek ertoe zullen bijdrage aan verandering. In hun denken en doen, in gedrag en woord.
Voor meer inzicht, informatie, entertainment en een prachtige voorstelling.

Just come and see me – 16t/m19 dec.2008, TAC Eindhoven