Consumeenzaam

Kunstzinnig creëren stond er op het programmen, i.s.m. BROET Eindhoven.
We gaan dus deze periode werken aan een filmproject! We kregen een filmworkshop, werden opgedeelt in 3 groepen en moesten een korte film maken met een maatschappelijk onderwerp & het moest CMV gerelateerd zijn. De lol kon beginnen...

Het was een proces van 5 weken werk, waarbij we ook nog een weekje Bosnië met een aantal van onze groep deden. Dat werd gelukkig goed opgevangen door de andere groepsleden.

Wat we uiteindelijk hadden gemaakt is vanaf nu de wereld ingeslingerd als Consumeenzaam: Work, Buy, Consume, Die.

We hebben de taken verdeel in de groep waarbij iedereen een eigen bijdrage heeft kunnen brengen aan dit geweldige product. Als beloning natuurlijk de ervaring, kennis, samenwerking, vaardigheden En de te winnen BROET-Bokaal. Niet dat we dachten, laten we die bokaal gaan winnen. Nee we wilden een leuke film maken rondom de consumptiemaatschappij en onze 3 personages in de film.


Met behulp van de muziek, beelden en montage hebben we een meesterwerkje afgeleverd. Deze werd samen met een Making of gepresenteerd aan de groep + docenten. De vakjury beoordeelde Consumeenzaam als winnaar van de filmworkshop 2009!!

Willen jullie het resultaat zien van ons harde werk?
Check de site van BROET voor de data waarop de film zal worden vertoont. De voorstelling zal gevuld zijn met de 3 korte films + making of van alle CMV studenten (45min./€5,-/@BROET Eindhoven):
Consumeenzaam, Plakman & Press Here

Gno @ Bosnie deel 3

4 feb Helmond, 23:36
Nu heb ik alweer 3 dagen gewoon school erop zitten ÉN heb van vele alle foto's alweer gezien. Nu mn geheugen dus is opgefrist snel mijn Blog afmaken over Bosnie.

Jeugdcentrum
We zijn zondag ochtend begonnen met te bespreken wat we in de 3 dagen KEIHARD klussen allemaal wilden doen. Dit opgedeelt in taken voor de dag, de groep onderverdelen in zelfstandig opererende teams, spullen halen en aan de slag mensen.

Kunnen wij het maken, nou en of. Stof en vuil werd het centrum uitgeschuurd, geveegd, gewassen en geklopt. Dit was nodig op alles een nieuw likje latex, verf, primer en dekkende kleur te geven. Bij de meeste delen als muur, kozijnen etc moesten er 2 lagen aangebracht worden voor alles dekkend was. Het witte begon enthousiast, maar verveelde langzaam wel. Het verven met kleur was veel leuker, uitkijken alleen voor druipers. Iedereen natuurlijk helemaal onder de verf. Verschrikkelijk leuk om elkaar dan onder te verven, wat sommige ook letterlijk deden.

We kregen ook hulp van een aantal bosnische jongeren. Zij hebben ook keihard gewerkt en geholpen.

De verf was nog niet eens af of de vloer werd erin gelegd door het team van kliklaminaatvloerleggers. Deze die-hard mensen hebben doorgwerkt tot in de late uurtjes om die vloer ein te krijgen. En mooi dat het is geworden voor de vloer.

De DJ-corner op het dak van het ketel hok heeft Jonathan ontworpen en in elkaar gezet. Onze timmerman heeft gezorgd voor al het hout en Mon hielp mee met de stroom. DE aankleding van de DJ ste was echt stoer geworden, CD's LP's, lichtjes, comptre, versterer, Boxen van 180watt. stroboscoop en discoballen. Dope Shit Sherif!!

De relax ruimte was warm aangekleed met rode verf, een uber coole wc voor de boys en girls. ze hebben een dartbord erbij en een magneet/schoolbord muurtje erbij. lounge hoek. Heel mooi geworden.

Het centrum was na 3 dagen klussen en een dagje Sarajevo klaar voor de opening. Woensdag nog flink klussen en doorzetten voor de opening. Feest was het voor iedereen. Voor ons omdat we klaar waren, voor hun voor het centrum. Het was omgedoopt in KEC, wat voor kulture education centre stond. De Tag op de achterste muur pronkt heel mooi.

Voor de opening hadden we de pers, de radio en TV bij ons op bezoek. Ruim 250 man, jong en oud was komen opdagen, kijken wat we hadden voor de jeugd in Kacuni en omgeving.
Er was muziek, dans, een speech, kadotjes, smienk en natuurlijk veel foto's en gezelligheid.

Er waren ook Bboys aanwezig die met mij voor wat breakdance spectakel zorgden. Dope shizzle in het centrum.
In de Luna werd ik constant uitgedaagd om te breaken, wat ik ook een aantal keren deed. Grensverleggend om in het buitenland iets universeels als breakdance te doen. Hoewel ik mijn grenzen weet, ging ik er keihard er overheen tot het naadje.
Dat feestje zondagavond was opeens ook minder leuk na die trap in m'n ballen. Vond het fijner om in de auto terug te zitten naar het gastgezin. Diepe indruk achtergelaten bij iedereen....

Het centrum is af en wij konden verder alleen nog maar trots zijn op het hele project.

Activiteiten op school
Dinsdag werd het eens tijd om naar de school te gaan voor de jeugd waar we activiteiten voor hadden georganiseerd in NL. Eerst maar eens kennis maken en laten weten wat we van plan waren. Een horde stuiterende kinderen wachtte ons op en we kregen een rondleiding. We moesten onze activeiten herzien, onderverdelen en inplannen in een rooster. We hadden maar 1 ochtend en middag om alles te doen. We hadden voor de jongeren en de kleintjes verschillende activeiten die ze in rondes van een klein uurtje kregen met/van ons.
Dans - break en streetdance
Sport - basketbal en voetbal
Theater - verkleden
Hollandse spellen
Educatieve le over alcohol en hoe daar wij mee om te gaan
Knutselen

De directeur heb ik smane met Merle nog gesproken en hij was erg blij met ons. Over de dag was hij meer dan tevreden en de kinderen vonden alles geweldig. het was een super ervaring om activiteiten te doen voor bosnische kinderen/jeugd. mede door de taal barriére, maar ook de gehele context en manier van uitvoeren. De dochter van ons gastgezin hielp ons die dag als tolk, maar ook met het maken van de aanplakposter voord e opening. Vele foto's en lachende kinderen verder, werden we bedankt en sloten we de middag af.
Op naar de grand opening van het centrum, waar we een klein beetje te laat voor kwamen, 17.15u ipv. 17.00u

Fontys 4 bosnie de groep
Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad tijdens de reis. Van de vermoeiende busrit heen en terug. de verjaardag in Oosterijk, het gastgezin, het bouwen, de activiteten en 's avonds in de Luna nog dansen en genieten. De mensen die dicht bij me waren heb ik nog beter leren kennen. Nieuwe mensen heb ik leren kennen, gesproken, mee gedanst en gelachen.

Met Willy en Mon heb ik ook het erg naar mijn zin gehad. Als begeleiders, voorbeeldfunctie, gidsen en gewoon grapjassen 1e klas met elkaar.

Met Nadieh, Lonneke en Jonathan hebben we het verblijven in een gastgezin ontdekt en staan we samen mee op de foto. Jon en ik hebben onze avonturen heeerlijk besproken/uitgebeeld op de video in onze videodagboekverslagen. Die beelden, samen met de andere beelden hebben toch wel 5,5 uur aan filmmateriaal. Dat moeten we nog netjes monteren, maar dan heb je wel wat. Een dvd vol met bewegende beelden, geluid van dit Superproject.

Eigenlijk wil ik nog zoveel meer vertellen, maar helaas kan ik het niet zo uitgebreid in geur, kleur, beweging en expressie vertellen in een blog. Daar moet je me echt in persoon voor aanhoren. DE foto's die ik zo 'n beetje wel op iedere hyve van de andere heb gezien zal ik ook chrono plaatsen in een albumbje hier op hyves.

Ik dank voor de leuke tijd met elkaar in Bosnië, onderweg, in oostenrijk, in de bus, etc. Dit project zal me echt wel bijblijven en ik ben ook blij dat ik het project heb gedaan. Ben ook wel weer blij terug te zijn in NL. Wie weet gaan er een aantal van ons weer op bezoek in Kacuni. We keep in touch hebben we gezegd, gegevens uitgewisseld.

Greets & Grace

Gino

Gno @ Bosnie deel 2

Zondag 1 feb, 20:58
Ik ben alweer thuisjes mensen, maar ik zal snel verder gaan met mijn verslag die ik begonnen was in Bosnië!

Het internetcafé was maar 20m verderop en übercheap: 0,50 euro voor een uur, maar TRAAAAAAGGGG. En het toetsenbord was ook bosnisch. Dus vandaar de vele foutjes in m'n vorige blog.

Verjaardag
Ik was de 24e jarig en onderweg naar Bosnië wen it happend. Alle felicitaties zijn aangekomen via de mail en sms vanuit NL: THNX Ya'll

Ik werd klokslag 00.00u in Villach in het sportcafe door zeker 40 vrouwen en 2 mannen gezoend omdat ik 23 werd. Dat was het leukste van de dag, want zoals ik al de vorige blog had vermeld, we hadden buspech.

We vertrokken 4 uur later dan gepland, moesten ons maar "vermaken" in Villach. De reis was lang en lang en lang. De weg waarlangs we alle kapotgeschoten huizen zouden zien, konden we helaas niet echt goed zien, want het was donker en laat.

Gastgezin
Bij aankomst in Kacuni konden we bij ons verzamelpunt/disco eten. We hadden de groep verdeeld in 3 gastgezinnen en een opvangmoskee. Ik ging met Lonneke, Jonathan en Nadieh naar een gastgezin. Met 80km per uur met 30m zicht door een schoongemaakte voorruit gingen we onderweg de heuvels in over een weg met gaten en kuilen. De zoon had ons en onze koffers opgehaald en bracht ons naar ons huisje.
Daar wachtte het gezin ons op en werden we gastvrij ontvangen. De vader, dochter en moeder waren heel vriendelijk. We mochten gelijk in de ontvangstkamer drinken en hapjes eten. (24.00u nog koffie)

De vader sprak duits/italiaans met veeeeeeel moeite konden we verstaan wat hij bedoelde, maar uiteindelijk met handen en voeten wisten we waar hij het over had. De dochter sprak wel engels maar die mocht nog niet meteen met de gasten spreken. De moeder sprak helemaal geen engels of duits, Maar koken en voor ons zorgen dat kons ze wel.

Wij, jonathan en ik, sliepen op de kamer van de ouders. Nadieh en Lonneke in de kamer van een van de kinderen.

Een uitdaging om de Bosnische cultuur te ontdekken, de rollen in een gezin. Wat een super ervaring!! Lekkere Thee in de ochtend, ritjes heen en teug naar het dorp met de vader en met de zoon (need4speed bosnië) Grappen en grollen in het videodagboek. De eerste avond het douchscherm al mollen (oeps) en lachen om een sekskanaal op de astra sat (groots taboe) die de vader per ongeluk langszapt.

Het gastgezin voelde voor ons de dagen dat we er waren echt als een thuisje aan. de weg terug met de auto of wandelend. de trap op, ontvangen worden met hapjes en drankje door de dochter of moeder voelden vertrouwd.
We hebben op de laatste dag een groepsfoto gemaakt met het gezin, die ik er nog wel op zet. Bij het afscheid was het best emotioneel, gewoon omdat het heel bijzonder was voor hen én voor ons.

We hebben ook nog contactgegevens uitgewisseld en hoepn nog contact te houden via mail.

In deel 3 zal ik meer vertellen.

Grace

Gino

Gno @ Bosnie deel 1

26 jan, 21:10, Kacuni Bosnië

Hey Peeps, Ik zal proberen verslag te doen van mijn adventures hier in bosnie in delen, want er is echt veel om te vertellen!
Hier deel 1

Vertrek:
we vertrokken vrijdag ochtend om 6u sochtends met de bus, bepakt en beladen. Een lange rit voor de boeg, 24hr door Duitsland, Oostenrijk (overnachting), Slovenië, Kroatië en eindelijk Bosnië.

Onderweg kregen we kuren aan de bus en wat bleek toen we in Oostenrijk in de herberg verbleven, de bus ging kapot.
Het jeugdherbergje was in Villach, waar we bleven en om 00.00u mijn verjaardag in luidde. De volgende ochtend mochten we vroeg opstaan, maar toen pas kregen we te horen dat de bus stuk was. Dus moesten we voor onze bezigheid maar het stadje checken. Was wel stoer, maar echt niet zo heel echt denderend. Toen we terug kwamen uit de stad gingen we nog chinezen en de bus was gemaakt. Op naar de grens van slovenië en door naar Kroatië. De grenscontrolles waren serieus. Heb dus mn verjaardag in de bus gevierd, niet echt geslapen. Eenmaal in Bosnië gingen we dansen in de bus en waren we blij dat we er waren.

volgende keer meer in deel 2!

Greets & Grace

Gno