Gno @ Bosnie deel 2

Zondag 1 feb, 20:58
Ik ben alweer thuisjes mensen, maar ik zal snel verder gaan met mijn verslag die ik begonnen was in Bosnië!

Het internetcafé was maar 20m verderop en übercheap: 0,50 euro voor een uur, maar TRAAAAAAGGGG. En het toetsenbord was ook bosnisch. Dus vandaar de vele foutjes in m'n vorige blog.

Verjaardag
Ik was de 24e jarig en onderweg naar Bosnië wen it happend. Alle felicitaties zijn aangekomen via de mail en sms vanuit NL: THNX Ya'll

Ik werd klokslag 00.00u in Villach in het sportcafe door zeker 40 vrouwen en 2 mannen gezoend omdat ik 23 werd. Dat was het leukste van de dag, want zoals ik al de vorige blog had vermeld, we hadden buspech.

We vertrokken 4 uur later dan gepland, moesten ons maar "vermaken" in Villach. De reis was lang en lang en lang. De weg waarlangs we alle kapotgeschoten huizen zouden zien, konden we helaas niet echt goed zien, want het was donker en laat.

Gastgezin
Bij aankomst in Kacuni konden we bij ons verzamelpunt/disco eten. We hadden de groep verdeeld in 3 gastgezinnen en een opvangmoskee. Ik ging met Lonneke, Jonathan en Nadieh naar een gastgezin. Met 80km per uur met 30m zicht door een schoongemaakte voorruit gingen we onderweg de heuvels in over een weg met gaten en kuilen. De zoon had ons en onze koffers opgehaald en bracht ons naar ons huisje.
Daar wachtte het gezin ons op en werden we gastvrij ontvangen. De vader, dochter en moeder waren heel vriendelijk. We mochten gelijk in de ontvangstkamer drinken en hapjes eten. (24.00u nog koffie)

De vader sprak duits/italiaans met veeeeeeel moeite konden we verstaan wat hij bedoelde, maar uiteindelijk met handen en voeten wisten we waar hij het over had. De dochter sprak wel engels maar die mocht nog niet meteen met de gasten spreken. De moeder sprak helemaal geen engels of duits, Maar koken en voor ons zorgen dat kons ze wel.

Wij, jonathan en ik, sliepen op de kamer van de ouders. Nadieh en Lonneke in de kamer van een van de kinderen.

Een uitdaging om de Bosnische cultuur te ontdekken, de rollen in een gezin. Wat een super ervaring!! Lekkere Thee in de ochtend, ritjes heen en teug naar het dorp met de vader en met de zoon (need4speed bosnië) Grappen en grollen in het videodagboek. De eerste avond het douchscherm al mollen (oeps) en lachen om een sekskanaal op de astra sat (groots taboe) die de vader per ongeluk langszapt.

Het gastgezin voelde voor ons de dagen dat we er waren echt als een thuisje aan. de weg terug met de auto of wandelend. de trap op, ontvangen worden met hapjes en drankje door de dochter of moeder voelden vertrouwd.
We hebben op de laatste dag een groepsfoto gemaakt met het gezin, die ik er nog wel op zet. Bij het afscheid was het best emotioneel, gewoon omdat het heel bijzonder was voor hen én voor ons.

We hebben ook nog contactgegevens uitgewisseld en hoepn nog contact te houden via mail.

In deel 3 zal ik meer vertellen.

Grace

Gino